Norman Davies. Sam o sobie

Już od pewnego czasu ta książka była na mojej liście, dlatego gdy w końcu ujrzałem ją w empiku, w twardej, ofoliowanej okładce nie zastanawiałem się ani chwili.

Sama książka jak najbardziej spełniła oczekiwania. Autor dzielnie podążał przez historie swojego życia na tle aktualnych wydarzeń historycznych. Czasami trochę za bardzo przeskakiwał pomiędzy wydarzeniami ze swojego życia co mogło momentami wprawiać w małą konsternację i wydaje mi się, że tylko musnął sprawy związane ze swoim rozwodem. Myślę, że mało uważny czytelnik mógłby nawet nie zauważyć tego faktu i oba małżeństwa mogły by mu się wydawać jednym i tym samym. Widocznie nie jest to temat w który autor chce się (znowu) zagłębiać.

Jaki jest największy plus tej książki ? Myślę, że w stosunku do pozostałych książek pana Normana, w tym wypadku pozwala sobie na szersze wyrażanie swoich opinii, co nie dziwi, ponieważ jest to książka o nim samym. W większości przypadków ciężko się z autorem nie zgodzić.

Już od pewnego czasu ta książka była na mojej liście, dlatego gdy w końcu ujrzałem ją w empiku, w twardej, ofoliowanej okładce nie zastanawiałem się ani chwili.

Sama książka jak najbardziej spełniła oczekiwania. Autor dzielnie podążał przez historie swojego życia na tle aktualnych wydarzeń historycznych. Czasami trochę za bardzo przeskakiwał pomiędzy wydarzeniami ze...

Panu Norman'owi Davies'owi można pozazdrościć tego wszystkiego co przeżył, kogo spotkał. Bardzo dobrze się czyta tą autobiografie, świetne pióro, naprawdę. Może kilka opowieści mnie trochę nudziło, ale reszta jest bardzo ciekawa, zwłaszcza historyczne aspekty. Myślę, że warta jest przeczytania.

Panu Norman'owi Davies'owi można pozazdrościć tego wszystkiego co przeżył, kogo spotkał. Bardzo dobrze się czyta tą autobiografie, świetne pióro, naprawdę. Może kilka opowieści mnie trochę nudziło, ale reszta jest bardzo ciekawa, zwłaszcza historyczne aspekty. Myślę, że warta jest przeczytania.

Przyjemnie się czyta. Można się rozmarzyć i pozazdrościć przygód.

Przyjemnie się czyta. Można się rozmarzyć i pozazdrościć przygód.

Ponieważ znam inne książki Normana Daviesa, do tej początkowo nastawiony byłem sceptycznie. Niesłusznie, jak się okazuje. To jest kawał niezłej literatury naszpikowanej różnymi ciekawostkami i anegdotami oraz pełnej interesujących informacji o życiu codziennym Autora i generalnie Brytyjczyków.

Co ciekawe jednak, choć w założeniu jest to książka non-fiction, to momentami do złudzenia przypomina powieści akademickie Davida Lodge’a czy Malcolma Bradbury’ego. Podobnie jak w przypadku bohatera jednej z nich, życie N. Daviesa zmieniło się radykalnie na lepsze z powodu opublikowania jednej tylko, debiutanckiej książki. Bohater powieści po wydaniu (miernej) monografii błyskawicznie awansuje społecznie i ekonomicznie, za honoraria kupując dom w lepszej dzielnicy. Norman Davies po wydaniu książki o wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920 r. zrobił natychmiastową karierę międzynarodową, jeżdżąc po całym świecie z wykładami na temat historii Polski jako jedyny, rozchwytywany ekspert w tej dziedzinie.

Przełom lat 60. i 70. XX wieku to naprawdę były inne czasy. Dziś możemy tylko pozazdrościć. Ja na opublikowaniu kilkunastu już książek nie zarobiłem nawet tyle, żeby zwróciło mi się za kserówki.

Wygląda na to, że w latach 60. czy 70. XX w., przynajmniej w Wielkiej Brytanii, wystarczyło wydać jedną jedyną książkę, by stać się gwiazdą (czy nawet supergwiazdą). Dziś nawet obfity dorobek naukowy może pozostawać niezauważony, a przynajmniej niedoceniony. Oczywiście to była inna rzeczywistość, inne państwo, zmieniły się czasy, mentalność, społeczeństwo, zmieniły się społeczne role akademików, a autorytety zostały zastąpione mediami społecznościowymi. To wszystko są procesy, które po prostu się dzieją, nie mamy na nie niemal żadnego wpływu, nie ma też sensu oceniać ich wartościująco. Chciałbym jedynie zwrócić uwagę na jeden aspekt. Otóż to, o czym mowa, częściowo wynika z nadprodukcji wydawniczej. To nierozwiązywalny paradoks: sensem pracy akademickiej jest prowadzenie badań naukowych i publikowanie ich wyników. Obecnie książek i artykułów produkuje się tak wiele, że nikt nie jest w stanie się zorientować w ogólnym dorobku nawet wąskiej specjalności naukowej. Musimy pływać w coraz rozleglejszym oceanie, w którym coraz łatwiej utonąć. Jeden z licznych głosów w tej dyskusji: https://ohistorii.blogspot.com/2016/06/l-waters-zmierzch-wiedzy.html

Ponieważ znam inne książki Normana Daviesa, do tej początkowo nastawiony byłem sceptycznie. Niesłusznie, jak się okazuje. To jest kawał niezłej literatury naszpikowanej różnymi ciekawostkami i anegdotami oraz pełnej interesujących informacji o życiu codziennym Autora i generalnie Brytyjczyków.

Co ciekawe jednak, choć w założeniu jest to książka non-fiction, to momentami...

Mistrzowska. Historia życia splatająca się z historią świata. Piękny język, klasa.
A jak ktoś lubi kulturę Wielkiej Brytanii, to będzie szczęśliwy - wiele tu "odkuchennych" historii.

Mistrzowska. Historia życia splatająca się z historią świata. Piękny język, klasa.
A jak ktoś lubi kulturę Wielkiej Brytanii, to będzie szczęśliwy - wiele tu "odkuchennych" historii.

Bardzo sympatyczna książka. Miejscami lekkie dłużyzny, ale przecież nie ma przymusu czytania wszystkiego. Zawsze lubiłem ND za jego normalność - i nie zawiodłem się.

Bardzo sympatyczna książka. Miejscami lekkie dłużyzny, ale przecież nie ma przymusu czytania wszystkiego. Zawsze lubiłem ND za jego normalność - i nie zawiodłem się.

Z Normanem Daviesem spacerkiem przez jego życie. Bardzo miła lektura dla osób znających profesora. Styl kapsułkowy- autor raczej opisuje epizody ze swojego życia w podziale na okresy niż przenosi nas z daty do daty opisując swoje losy.

Z Normanem Daviesem spacerkiem przez jego życie. Bardzo miła lektura dla osób znających profesora. Styl kapsułkowy- autor raczej opisuje epizody ze swojego życia w podziale na okresy niż przenosi nas z daty do daty opisując swoje losy.